Het mandatensysteem ontstond uit het principe van het zelfbeschikkingsrecht van Wilson. Door de ontbinding van het Ottomaanse Rijk (1918) ontstonden er nieuwe, onafhankelijke landen. Sommige landen waren hier nog niet klaar voor, dus bezette de Volkenbond (vooral FR en GB) de gebieden. De landen van de Volkenbond zorgde ervoor dat de landen die ze bezette een geleidelijke en gestructureerde weg naar onafhankelijkheid bewandelden. Hierbij maakten ze onderscheid tussen A-landen (die praktische klaar waren voor onafhankelijkheid = landen in het Midden-Oosten) en B/C-landen (die nog niet klaar waren voor onafhankelijkheid = Afrika). In A landen kwam er een tijdelijk bestuur geleid door de Volkenbond, waarna het land het bestuur na een tijdje zelf overnam. In B/C-landen had een Westers bestuur voor een lange tijd nog macht. Er kwam echter kritiek op dit systeem. De landen van het Midden-Oosten zijn zo kunstmatig opgesplitst zonder inspraak van de bevolking. Er kan hier gesproken worden van verborgen kolonialisme, zowel in de A-, als in de B/C-landen